verse 1 Lueget, vo Bärg und Tal flieht scho der Sunnestrahl; lueget, uf Aue und Matte wachse die dunkele Schatte. D’Sunn uf de Bärge no stoht o wie sy d’Gletscher so root! verse 2 Lueget, da aben a See: heime zue wändet si ’s Veh; loset wie d’Glogge, die schöne, fründlich vom Moos us ertöne. Chüjerglüt, üseri Luscht, tuet is so wohl i der Bruscht. verse 3 Still a de Bärge wird’s Nacht, aber der Herrgott, dä wacht. Gseht er das Stärnli dört schyne? Stärnli, wie bisch du so fryne, Gseht er, am Näbel dört stohts Stärnli, Gott grüess di, wie gohts? verse 4 Loset, es seit is: „Gar guet! Het my nid Gott i der Huet? Fryli, der Vatter vo allne laat is gwüss wäger nid falle. Vatter im Himmel, dä wacht.“ Stärnli, liebs Stärnli, guet Nacht!