Kalas

Ein bygdis frå bygde mi som ha budd i byen ei tid låg og gret, i sofaen min etter heimlengselen sin Han sa; skulle ha klart meg lengji på tjue sau og flatbrødsoll. Eit lite bruk pokker i vold herifrå. Klukka tolv kom eksen min ho plaga uss med psyken sin. Ho va sur og sa det va over no. Det har vore slutt sea nittito. Ho sa; før ville du tenne på ting no har du sykkel med vesku på luggen er tunn, feit er du og feiging. Ein kamerat frå Kristiansund som va visna burt ei stund spratt på bordet som ei fjør han ville prate ved Gud sjøl. Han sa; om det er slik at eg fær eit liv te: Korfor må eg døy då fyrst? Veit kje heilt om eg har lyst å prøve det. Grise-Lars er grov og rund han sat ved sida tå Kristiansund. Unde middagen skifta han karakter han tok te kalle seg Vesle-Per. Han sa; er det i orden at eg søv her i nott kvelden og månen gjer meg redd i mørkre har so mykje skjedd fort og brått. Og mens månen heng og skin høyre eg at eksen min, feia bygdisen frå gard og grunn. Grise-Lars tek Kristiansund. Eg tenkji; no ha eg jaggu jammen fått det te ingen eg kjenne er slik dei ska resten kan drite og dra. Takk for meg.