ponoc je moje raskrsce i moja poslednja sansa da pobjegnem tuzno je sto me najcesce bas tada sjecanja stignu i povrede vidim te kao nestalu sjenku kao usahlu reku svoje proslosti budis mi onu vecitu tajnu onu najdublju ranu sto ne prolazi bila si mi samo dasak proljeca mali beli cvet sa tresanja ali sve me jos na tebe podseca blago onom ko te ne sanja negledam vise dvoriste a kradem Tresnje miluju mi prozore treba mi neko skloniste jer svako sjecanje vodi u ponore vidim te kao nestalu sjenku kao usahlu reku svoje proslosti budis mi onu vecitu tajnu onu najdublju ranu sto ne prolazi Refrain blago onom ko te ne sanja rokizeljko {ad} a1.net